پشت شیشه برف می بارد در سکوت سینه ام دستی دانه ی اندوه می کارد مو سپید آخر شدی ای برف تا سرانجامم چنین دیدی در دلم باریدی ..... ای افسوس بر سر گورم نباریدی چون نهالی سست می لرزد روحم از سرمای تنهایی می خزد در ظلمت قلبم وحشت دنیای تنهایی دیگرم گرمی نمی بخشی عشق ، ای خورشید یخ بسته سینه ام صحرای نومیدیست خسته ام ، از عشق هم خسته غنچه ی شوق تو هم خشکید شعر ، ای شیطان افسونکار عاقبت زین خواب درد آلود جان من بیدار شد ، بیدار بعد از او بر هر چه رو کردم دیدم افسون سرابی بود آنچه میگشتم به دنبالش وای بر من نقش خوابی بود ای خدا .... بر روی من بگشا لحظه ای درهای دوزخ را تا به کی در دل نهان سازم حسرت گرمای دوزخ را ؟ دیدم ای بس آفتابی را کاو پیاپی در غروب افسرد آفتاب بی غروب من ! ای دریغا ، در جنوب ! افسرد بعد از او دیگر چه می جویم ؟ بعد از او دیگر چه می پایم ؟ اشک سردی تا بیفشانم گور سردی تا بیاسایم پشت شیشه برف می بارد پشت شیشه برف می بارد در سکوت سینه ام دستی سایه ی اندوه می کارد.... هي فلاني!!! من نه عاشقم نه شکست خورده ي عشق فقط مينويسم از او که درخيالم اتراق کرده ميفهمي منظورم را؟؟؟ چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد و او هنوز شکوفاست بین آدمها کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند غروب زمزمه پیداست بین آدمها چه می شود همه از جنس آسمان باشیم طلوع عشق چه زیباست بین آدمها تمام پنجره ها بی قرار بارانند چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو دلت به وسعت دریاست بین آدمها خـــدايــا ... ! وقـت داشـتي تقـديـر مـا رو درسـت کـن .. !!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: